Δημήτρης Ζερβουδάκης

 Στα χαμηλά και στα ψηλά

Αυτά που τόσο αγάπησα
μα τ' άφησα ορφανά
γίναν πουλιά και πέταξαν
στα χαμηλά και στα ψηλά
στα χαμηλά και στα ψηλά

Στα χαμηλά και στα ψηλά
στο νότο μα και στο βορρά
τα π' αγαπώ σκορπίσανε
και φύγανε και πάνε

Τα βράδια ράβω τα φτερά
με τ' άστρα μάτια άγρυπνα
και τα βουνά χέρια ανοιχτά
να πάω να τ' ανταμώσω
να πάω να τ' ανταμώσω

Οι πόθοι μου είναι παιδιά
που περιμένουν χάδι
στην αγκαλιά τους με πονούν
σαν το πικρό αγκάθι
σαν το πικρό αγκάθι

Στα χαμηλά και στα ψηλά
στο νότο μα και στο βορρά
τα π' αγαπώ σκορπίσανε
και φύγανε και πάνε

Τα βράδια ράβω τα φτερά
με τ' άστρα μάτια άγρυπνα
και τα βουνά χέρια ανοιχτά
να πάω να τ' ανταμώσω
να πάω να τ' ανταμώσω...

_______________________________________

Τ' ανείπωτα

Τα περασμένα καίγονται, στη λησμονιά πετάνε
Γίνονται αγιάτρευτες πληγές τις νύχτες και πονάνε
Στη λησμονιά σε πάνε…

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς…

Και τα χαράματα σαν ’ρθει.. με μια λαχτάρα η προσμονή
Θα’ναι μι’ αλλόκοτη χαρά, θα γίνει δίψα και φωτιά..
Θα’ναι μι’αλλόκοτη χαρά…

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς…

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ανείπωτα..
Απόψε, μη χαθείς…
_______________________________________

Του Χάρη

Ότι πονάει πιο πολύ

βαθύτερα αγαπιέται

σκαλίτσα κάνει τ’ονειρο με τους θεούς φιλιέται.
Ρίχνει τ’αλάτι στη πληγή,

ποτάμι το αίμα τρέχει.
Έλα κρυφά και πάρε με
Καμιά να μη με έχει.

Ότι πονάει πιο πολύ λιγότερο τρομάζει

κι αν κάνει λίγο να χαθεί  

στα σύννεφα πλαγιάζει.
Με εραστές τους αετούς  

πλανήτες ζωγραφίζει,

φιλάει τους ορίζοντες  

κι απ’ το μηδέν αρχίζει.

Ότι εμείς πικράναμε  

πιστό εκείνο μένει,

της προδοσίας το φιλί με αλυσίδες δένει.
Χορεύει μέσα στις φωτιές

τα χρόνια σημαδεύει.
Έλα κρυφά και πάρε με 
Κανείς δεν με γυρεύει...

_______________________________________

Πώς ν' αναπνεύσω

Μόλις στα πόδια μου τολμάω να σταθώ
βρίσκεσαι πάλι εκεί
να μου ξυπνάς τα ανεκπλήρωτα
Λαχτάρα παίρνω δυνατή
στα χέρια σου αφήνομαι

Πώς ν' αναπνεύσω δεν έχω αέρα
πως να κρατήσω άλλη μια μέρα
Πώς μου ζητάς επιστροφή σ' αυτά που αφήνω
όταν με φέρνεις πιο κοντά σου εσύ

Είσαι εδώ παντού σε έχω
κι ας μην υπάρχεις στο άδειο δωμάτιο
του στεναγμού μου
Αιθέρια με πολιορκείς στα σύνορα
στα όρια του νου μου

Πώς ν' αναπνεύσω δεν έχω αέρα
πως να κρατήσω άλλη μια μέρα
Πώς μου ζητάς επιστροφή σ' αυτά που αφήνω
όταν με φέρνεις πιο κοντά σου εσύ...