Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Νεράιδα δίχως παραμύθι

Σε είδα χαμένη να γυρνάς
στους δρόμους και να ψάχνεις για τη λήθη
τσιγάρο το φεγγάρι να κερνάς
μικρή νεράιδα δίχως παραμύθι

Κι αν είναι η αλήθεια μας μισή
μόνος κι εγώ όπως κι εσύ
βάλε με στα στήθη σου
να ‘μαι το παραμύθι σου

Μάγισσες καίνε τα ραβδιά
χορεύοντας στη μέση του χειμώνα
κι εσύ γυρεύεις πρίγκιπες
σε τούτο τον παράξενο αιώνα

Κι αν είναι η αλήθεια μας μισή
μόνος κι εγώ όπως κι εσύ
βάλε με στα στήθη σου
να ‘μαι το παραμύθι σου

Δίνεις παράσταση λοιπόν
με ρόλους που ονειρεύτηκες να ζήσεις
μετράς μες στου καθρέφτη το παρόν
σημάδια που δεν πρόλαβες να κρύψεις

Κι ας μείνει η αλήθεια μας μισή
μόνος κι εγώ όπως κι εσύ
βάλε με στα στήθη σου
να ‘μαι το παραμύθι σου...
_______________________________

Φωτιά μου

Μονάχη μες τους ξένους
και μες τους φίλους μόνη
να 'ξερα τί σε σώνει
στον πόνο στη χαρά
Γυαλί που δεν ραγίζει
θα 'βρισκα να σου τάξω
Πες μου πως να πετάξω
με δανεικά φτερά

Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Τη φλόγα σου δως μου
και γίνε μου φως μου
χρυσόμαλλο δέρας
Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Το γέλιο σου δως μου
και γίνε του κόσμου το πέρας

Της φυλακής μου πόρτα
εσύ και αντικλείδι
και γω μικρό στολίδι
στον άσπρο σου λαιμό
Θα πω ένα τραγούδι
σήκω να το χορέψεις
Τα μάτια να μου κλέψεις
για πάντα πριν χαθώ...

_______________________________

Σε κλίμακα μποφώρ

Απόψε όλα σκορπισμένα
Άσε τα φώτα αναμμένα
Πάνω σε κλίμακα μποφόρ
Μετρώ της ήττας μου το σκορ

Λόγια, φιλιά, γυαλιά σπασμένα
Στα χέρια μου τα τρελαμένα
Κι αν είναι αργά να σε κερδίσω
Είναι νωρίς να κάνω πίσω

Φίλα με παράλυσε με
Σαν κεράκι ξόδεψε με
Η αγάπη σου πατρίδα
Που κι απόψε δεν την είδα

Φίλα με ταξίδεψε με
Στα βαθιά ναυάγησέ με
Της καρδιάς οι πελαγίτες
Κάνουνε γιορτές της ήττες

Απόψε όλα σκορπισμένα
Άσε τα φώτα αναμμένα
Αμίλητος να σε κοιτώ
Να σε πεινώ να σε διψώ

Να 'μαι ακοίμητος φρουρός σου
Ώσπου να βρεις τον άγγελο σου
Κι όταν ο ύπνος θα σε πάρει
Στρώμα σου εγώ και μαξιλάρι...
_______________________________

 Ένα πεύκο στην ακρογιαλιά

"Τίποτα πια δε με σοκάρει"
Είπες κι ανοίξαν οι ουρανοί.
Κι εγώ βουβός -
ο διάολος να με πάρει,
Σαν δέντρο που κοιτάει ένα παιδί.

Ένα παιδί που πνίγεται στο βάθος.
Σε κάτι βρώμικα νερά,
θολά κι ορμητικά.
Κι απ' όλους τους σωτήρες
εγώ είμαι ο πιο λάθος.
Που είμαι πεύκο στην ακρογιαλιά.
Είμαι ένα πεύκο στην ακρογιαλιά...

Στο δρόμο ένα ακορντεόν να παίζει.
Χόρεψε μονάχη στη βροχή.
Χόρεψε τα χρόνια να θυμάμαι,
Όταν οι ρίζες
δε με κάρφωναν στη γη.

Έλα ξεκουράσου στα κλαδιά μου.
Φόρεσε τα μαύρα σου γυαλιά.
Να μην μπορείς
να δεις την ερημιά μου,
Που είμαι πεύκο στην ακρογιαλιά.
Είμαι ένα πεύκο στην ακρογιαλιά...
_______________________________

Βοριάς φυσάει τα λόγια μου

Για να μη γίνεις σύννεφο
Καρφώθηκα στο χώμα
Κι άφησες τα τραγούδια μου
Ρούχα με δίχως σώμα

Βοριάς φυσάει τα λόγια μου
Νοτιάς τα φέρνει πίσω
Κι από τα φύλλα της καρδιάς
Δεν ξέρω να σε σβήσω

Δεν είναι η ζήλια μάτια μου
που σαν καπνός με πνίγει
Είναι που κάποτε θα ‘ρθεις
Κι η αγάπη θα ‘χει φύγει...
_______________________________

Χίλια ποτάμια

Με το νερό μετράς το χρόνο
μες απ τις χούφτες να κυλά
μα ποια πηγή δείχνει το δρόμο
που φτάνει ως την αγκαλιά;
Αιώνες γύρεψα μια λύση
να κρύβεται στο αίνιγμά σου
ανοίγω του ουρανού τη βρύση,
πρώτη σταγόνα το άγγιγμά σου

Χίλια ποτάμια θα περάσω
σε χίλιες θάλασσες θα βγω
Έχω τη δίψα οδηγό
Μόνο απ’ το στόμα σου αν πιω
θα ξεδιψάσω...
_______________________________

Απόψε η νύχτα

Απόψε η νύχτα δεν περνά
Κι είναι νωρίς ακόμα
Κι οι δείκτες λες και κόλλησαν
Και γίναν ένα σώμα

Είπα να πιάσω ένα σκοπό
Να θυμηθείς μαζί μου
Μα η μουσική μου είναι φτηνή
Φτηνή και η φωνή μου

Από αύριο πρωί πρωί
Σαν πάρει και χαράξει
Μπορεί στην τρύπια μου ζωή
Να χουν όλα αλλάξει

Λεπτό λεπτό στα χνάρια της
Με πάει και με σέρνει
Η νύχτα αυτή που δε περνά
Και τίποτα δε φέρνει...
_______________________________

Ημικρανία

Σαν Καθαρή Δευτέρα απόγευμα και βρέχει
τώρα που πάντα κάποιος λείπει απ το τραπέζι
ένα φωτάκι στο λιμάνι τρεμοπαίζει
κι ένα ξυπόλητο παιδί μες τη βροχή να τρέχει

Τώρα που μόνο στα μικρά χαρίζεις μιαν αχτίδα
και τα μεγάλα τα φυλάς στα πιο βαθιά υπόγεια
δεν ξεκουρδίζονται ποτέ της μνήμης τα ρολόγια
Σώμα με σώμα παίχτηκε και τούτη η παρτίδα

Το χέρι σου
που σταματούσε το σφυγμό της νύχτας στον αυχένα
Που ξημερώνεις μάτια μου 
τώρα που μόνος μου θα πει: χωρίς εσένα. 

Σαν Καθαρή Δευτέρα απόγευμα και βρέχει 
ένα ξυπόλητο παιδί τ αστέρια φτάνει.
Έσβησε κείνο το φωτάκι στο λιμάνι...
Ποιος είδε τ όνειρο να γίνεται αλήθεια, και αντέχει;...
_______________________________

 Σου τηλεφωνώ

Σε γνώρισα στις ώρες της καρδιάς μου
σε φίλησα σημάδι στη φωτιά μου
σε γιόρτασα μαζί με τη ζωή μου
και τώρα ξαγρυπνώ με το κορμί μου

Σου τηλεφωνώ για να σου πω πως σ' αγαπάω
σου τηλεφωνώ για να σ'ακούω να μιλάς
είναι νύχτα εδώ και εγώ δεν ξέρω που να πάω
χάνομαι και ζω για να μου πεις πως μ' αγαπάς

Σου μίλησα για αγάπη δίχως λόγια
σε κοίταξα στα φωτεινά σου μάτια
σε φώναξα καλύτερη μου λέξη
και τώρα περιμένω για να φέξει

Σου τηλεφωνώ για να σου πω πως σ' αγαπάω
σου τηλεφωνώ για να σ'ακούω να μιλάς
είναι νύχτα εδώ και εγώ δεν ξέρω που να πάω
χάνομαι και ζω για να μου πεις πως μ' αγαπάς...